Yüksek Kireçli Bir Toprağa Organomineral Ve Kimyasal Gübre Uygulamasının Alınabilir Fosfor İçeriğine Etkisi

Özet

Türkiye toprakları genellikle alkalin ve kireçlidir. Alkalin ve kireçli topraklara uygulanan fosforun yaklaşık % 70-90 bitkilere alınamaz hale dönüşmektedir. Bu nedenle, fosforlu gübrelerin bitkiler tarafından daha fazla alımını sağlayabilecek gübre formlarına ihtiyaç vardır. Ancak organomineral gübre ile kimyasal gübrelerin topraklarda alınabilir içeriği konusunda yeterli çalışma yoktur. Bu çalışmanın amacı;  topraklara uygulanan fosforlu kimyasal (DAP; % 18 N, %46 P₂O₅) ve organomineral (OMG; OM % 15, N % 8, P₂O₅ % 20_, SO₃ % 10, % 10 Humik+Fulvik asit) gübrelerin zamana bağlı olarak topraklarda alınabilir fosfor içeriğine  etkisini belirlemektir.   Deneme  tesadüf parselleri deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurul muş olup,  1, 15, 30, 60 ve 90.  günlerde  toprak örnekleri alınarak alınabilir P  içerikleri belirlenmiştir.  Elde edilen verilere göre, toprakların ortalama P içeriği,  en yüksek 1. günde, en düşük ise 90. günde alınan örneklerde elde edilmiş olup zamana bağlı olarak topraklarda alınabilir P içeriği azalmıştır. Toprakların ortalama alınabilir P içeriğine gübre formalarının (OMG ve DAP) etkisi istatistiksel olarak p<0.01 düzeyinde önemli bulunmuştur. DAP gübresi ile OMG gübresi karşılaştırıldığında, OMG gübresi uygulamalarında zamana bağlı olarak toprakların alınabilir P içeriği  %16-21 daha yüksek bulunmuştur.  Ancak bu konuda farklı ekolojilerde detaylı çalışmalara ihtiyaç vardır.